وڏيرن جي رياستن ۾ زخمي صحافت

وڏيرن جي رياستن ۾ زخمي صحافت

هيءُ آهي جمهوريت ۽ جمهوري ڪلچر جو جهنڊو کڻي ڦرندڙن جو ڪارنامو! جنهن وڏيري جهول جي صحافيءَ سان شرمناڪ جٺ ڪئي آهي، اهو ويٺو ٿو مڇ مروڙي پر ”پارٽيءَ“ کان ايترو ڪو نه ٿو پڄي ته معاشري جي ان بدبوءِ دار ڪردار کي لا دعوا ڪري، مٿس ايڪشن کڻي يا گهٽ ۾ گهٽ ايترو چوي ته اهو وڏيرو اسان جي پارٽيءَ جو آهي ئي ڪو نه! پارٽيءَ کي گهرجي ته اها يا ته پاڻ کي عوام جي پارٽي سڏائي عوام سان جٺيون ڪندڙن خلاف جنگ جوٽي يا وري پاڻ ڌر بڻجي وڏيري جي پٽڪي جو طرو اڃا مٿي ڪري ۽ عوام کي ڇڏي ڏي ته اهو پنهنجو فيصلو ڪري!
هن واقعي کانپوءِ به حڪومت جو ڪو موقف يا تبصرو ڪو نه آيو آهي. ڇو؟ صحافين کي ان خاموشيءَ تي ڇا سوچڻ گهرجي؟ ڇا اهو سوچڻ نه گهرجي ته وڏيرو ڏاڍو مڙس آهي ۽ ڇاڪاڻ ته اهو ”پارٽيءَ“ ۾ شامل آهي ان ڪري هن کي ”وڏن جو آشيرواد“ به حاصل آهي. ڳالهه رڳو جهول جي صحافين جي نه آهي، مهيني ڏيڍ جون بلڪه سڄي سال جون اخبارون اٿلائي ڏسو ته صاف نظر پيو اچي ته معاشري جا ناسور ٿي ويل طبقا ۽ مافيائون صحافين خلاف جسماني تشدد تي لهي آيون آهن ۽ حڪومت خاموشيءَ سان سڀ ڪجهه ڏسي رهي آهي. حڪومت جي خاموشي ناسور بڻيل طبقن کي وڌيڪ کان وڌيڪ همٿائي رهي آهي. ڇا اها ڳالهه حڪومت پاڻ محسوس نٿي ڪري؟
جهول جي وڏيري صحافي ممتاز شر سان جيڪا جٺ ڪئي آهي اهو ورجائي لکڻ سان ئي اکيون شرم کان جهڪي وڃن ٿيون. ايئن ٿو لڳي ته ”پارٽيءَ“ جو نالو استعمال ڪندڙ صاحبن پاڪستان جو جهنڊو ڪڍي اوطاقن تي ٽنگي ڇڏيو آهي باقي ان جي ڏنڊي سان خلق کي هڪلڻ ۽ ڪٽڻ تي زور رکيو آهي. ”رياست“ جو نالو ته پاڪستان آهي پر هاڻي هنڌ هنڌ ”رياست“ لڳي وئي آهي. هر وڏيرو هڪ رياست هلائي رهيو آهي ۽ سندس تر ۾ رهندڙ هر شهري سندس رعيت آهي. ايئن ٿو لڳي ته پاڪستان چئن يونٽن / صوبن جي وفات تي مشتمل رياست نه آهي پر هيءَ ڪا اهڙي رياست آهي جتي 500-1000 ايڪڙن جو هر مالڪ هڪ صوبو يا يونٽ آهي جنهن جو وفاق پاڪستان سان الحاق آهي ۽ اهڙو هر يونٽ ايڏو خومختيار آهي جو جڏهن چاهي قومي جهنڊي مان ڏنڊو ڪڍي پنهنجي رعيت جي مٿي تي وسائڻ شروع ڪري!
حڪومت ۽ قانون ڇا ڪري رهيا آهن؟ في الحال ته ڪجهه به نظر نٿو اچي البت صحافي مجبور ٿيا آهن ته اهي پنهنجي برادريءَ تي ظلم ۽ بي عزتين جي گرم ٿيل بازار جي خلاف احتجاج ڪن! سڄي سنڌ جا صحافي 9 مارچ تي وڏو مظاهرو ڪرڻ جو سوچي رهيا آهن ۽ سنڌ جي ٻهراڙيءَ جي اڪثر شهرن ۾، جتي جتي ”رياست جي چوٿين ٿنڀي“ جي ”پارليامينٽ آفيس“ آهي، اتي ڪارا جهنڊا چاڙهيندا. ڪارن جهنڊن کي وڏيرا اهميت ڏين يا نه ڏين، پاڻ جمهوري حڪومت انهن جهنڊن کي ڪيئن ڏسندي؟ ڇا ڪنهن جمهوري راڄ ۾ ڦڙڪندڙ ڪارو جهنڊو ڪا به اهميت نٿو رکي؟ سوال رڳو صهافين جي ڪارن جهنڊن جو به نه آهي، ڪو به ڪارو جهندو جيڪو ڪنهن جهڳيءَ يا چئو واٽي تي چڙهيو پيو آهي ڪنهن نه ڪنهن ظلم جي خلاف دانهن اهي. دانهن ڪرڻ عوام ۽ عوام جي حقن جي ترجماني ڪندڙ ادارن جو حق آهي. سرڪار کي جيڪڏهن ڪارن جهنڊن جي موجودگي چڱي ٿي لڳي ته پوءِ ان کي سچ پچ انهن جهنڊن جو نوٽيس نه وٺڻ گهرجي!
حڪومت جو سڄو ڌيان هڪ پاسي آهي. حڪومت رات ڏينهن اهو سوچي رهي آهي ته ايم ڪيو ايم جي دهشتگردن ۽ نواز شريف جي اٿاريل مسئلن کي ڪيئن منهن ڏجي! انهن مسئلن تي سڄو عوام ۽ سڄي ساري سنڌي صحافت جمهوري حڪومت سان سهڪاري آهي پر جڏهن عوام ۽ صحافت ڪرڀ وتي سرشتي ۾ پيڙجڻ لڳن ته پوءِ حڪومت کي به پنهنجو ڪردار ادا ڪرڻ لاءِ جاءِ واردات تي پهچڍڻ گهرجي! حڪومت شايد اهو ٿي سمجهي ته رياستي ادارا ۽ عدالتي نظام ٺيڪ طرح ڪم ڪري رهيو آهن ان ڪري ظلم جو تدارڪ ٿي رهيو اهي. جيڪڏهن حڪومت واقعي ايئن سوچي ٿي ته پوءِ چئبو ته حڪومت وڏي غلط فهميءَ ۾ آهي. جناب! ڪجهه به ڪو نه ٿي رهيو آهي ۽ جن ماڻهن سان جٺيون ٿيون آهن انهن جو اندر اٻري رهيو آهي. هاڻي صورتحال اها آهي ته انهن ننڍين وڏين زيادتين کي مسلم ليگ ن ڪوشش ڪرائي رهي آهي. صحافين سان ظلم تي مسلم ليگ ڪجهه ڪرڻ جي پوزيشن ۾ ته ڪو نه آهي پر جناب غوث علي شاهه گهٽ ۾ گهٽ ايترو ته ڪري پيو جو انهن صحافين جي هيانءَ تي ڇنڊو هڻڻ لاءِ سندن همدرديءَ ۾ ڪو بيان جاري ڪري رهيو آهي!